လႈပ္ရင္ “မ” မယ္တဲ့

တစ္ေန႔ တစ္ေန႔ သြားရ လာရ… အလုပ္လုပ္ေနရၿပီး… ကိုယ္ပိုင္ကားမစီးႏိုင္တဲ့ အလုပ္သမားေတြရဲ႕ ဘ၀က သနားစရာပါ။……

အခ်ိန္မွီေရာက္ေအာင္ ေျပးရ လႊားရ..နဲ႔…ေမာေနတာပါပဲ…..

သူဇာလဲ အလုပ္သမားေပမို႔…. တစ္ေန႔တစ္ေန႔ လိုင္းကားစီးရတဲ့ ဒုကၡေတြကိုေတာ့ စာမဖြဲ႔ခ်င္ေတာ့ပါဘူး…

ခုလဲၾကည့္ေလ… သူဇာစီးေနက် ကားကို.. မွတ္တိုင္မွာ ေစာင့္ေနတာ ၾကာလွေပါ့…..

ဒီေန႔ အိမ္က ထြက္တာ နဲနဲေနာက္က်တယ္…..မိုးတြင္းဆိုေတာ့ ပိုဆိုးတာေပါ့… အဲ့ဒါနဲ႔ မွတ္တိုင္က အမိုးေလးေအာက္မွာ စီးေနက် ကားအလာကို ေစာင့္ေနမိတာတယ္……

ေဟာ….လာပီ……ကၽြန္မ ၀မ္းသာသြားတယ္. …….



အေ၀းကတညး္က လာေနတဲ့ကားကို ကၽြန္မ လွမ္းျမင္ရပါတယ္.. ဒါေပမယ့္ မွတ္တိုင္္ အမိုးေအာက္ေလးထဲက မထြက္ပဲ ေစာင့္ေနမိတယ္

မိုးက ရြာေနတာဆိုေတာ့ အနားေရာက္မွပဲ ထီးပိတ္ၿပီး တက္လိုက္မယ္ေပါ့………

ဟာ…..ကားစုတ္……….ရပ္လဲမရပ္ဘူး……..ဟာ..သြားပါၿပီ….

ေနာက္က်ေနပါတယ္ဆိုေနမွ……….( ကၽြန္မ ဘာကိုမွ မတက္ႏိုင္ေတာ့ပါ..) ေစာင့္ေပဦးေပါ့……..ေနာက္တစ္စီးေပါ့………..

ဒီတစ္ခါေတာ့ လမ္းမအေပၚကေန ေစာင့္ေနလိုက္တယ္….

15 မိနစ္အၾကာမွာ ေနာက္တစ္စီးေရာက္လာေတာ့..

လက္ပါတားၿပီး …..အေျပးအလႊားကိုတက္လိုက္ရပါေတ့ာတယ္။…….

ဟူး………..ေတာ္ပါေသးရဲ႕………..

မွတ္တိုင္တစ္ခုေရာက္တုိင္း ဆင္းစရာလူမရွိဘူးဆိုရင္ စပယ္ယာေတြေျပာတဲ စကားက ..ဘာတဲ့…

“ လႈပ္ရင္ “မ” မယ္ ဆရာေရ တဲ့ ” .. ဆုိလိုတာကို ကၽြန္မ သေဘာေပါက္လိုက္ပါၿပီ…..

ပထမကားတံုးက သူဇာေလး မလႈပ္မိခဲ့လို႔ေပါ့ေနာ္…..

ကဲ…အ့ဲဒါေၾကာင့္… ေမာင္ႏွမ ေတြအားလံုးလဲ…လိုင္းကားစီးၾကမယ္ဆိုရင္ေတာ့..

မလႈပ္ပဲ မေနမိၾကေစဖို႔ သတိေပးလိုက္ရပါတယ္ေနာ္……

Posted in: သုတ ၊ ရသ ၊ ေဆာင္းပါးမ်ား